Zondag 29 maart 2015
Deze morgen hebben we met een nieuwe groep vroedvrouwen gewerkt.
we mochten al onmiddellijk beginnen met een bevalling. Een stuit!
Het was een 5de kind voor de vrouw.
De bevalling verliep vlotjes, maar de vroedvrouw vertrouwde ons precies niet.
Het was een bevalling met 4 handen en ze zei telkens dat we moesten wachten dat ze haar handeling gedaan had eens we de baby wouden aanraken.
Op de reanimatietafel merkten we dat de baby een caput succedaneum had (= bloedophoping op het hoofd) en laag ingeplante oren met oogafwijkingen en een dikke tong.
We vermoeden Trisomie 21.
We riepen er de vroedvrouw bij die ons zei ''il est normale'' en ze was weer weg.
Voor de zekerheid halen we er een andere vroedvrouw bij die ons zei dat het inderdaad om een mongooltje ging.
Er werd niets gerapporteerd aan de mama over de situatie van haar baby.
Voor ons was het de eerste keer dat we zo'n situatie meemaakten.
In Marokko maakt het niets uit of het om een gehandicapt kindje gaat of een normaal kindje.
De ouders houden zoizo de baby bij en voor hen betekent dit ''de wil van God''.
Verder in de voormiddag hebben we nog 2 bevallingen kunnen doen die vlot zijn verlopen, zonder episiotomie en zonder scheur. Dus ook zonder hechting.
Na een middagpauze waar we van de zon en 25 graden hebben kunnen genieten, gingen we terug aan de slag.
De namiddag was zeer hectisch.
De studenten zeggen ons dat er een stuitbevalling was en wij mochten het doen.
Na de geboorte van de eerste baby zei de vroedvrouw ''voila, c'est le premier''.
We vielen uit de lucht en vroegen haar ''hoezo?!'' Toen antwoordde ze dat het om een tweeling ging.
(Hier wordt niets doorgebriefd waardoor we ook nooit niets op voorhand weten van de vrouwen).
Maar de baby's gingen niet zo goed. Het waren prematuren van 31 weken en het was een twin to twin syndroom (= 1 baby is groter dan de andere). één baby woog 1 kg 050 en de andere baby woog 725 gr.
We hebben de twee baby's moeten aspireren en balloneren. Nadien zijn ze op de neonatale dienst terechtgekomen waar ze heel veel materiaal hebben en professioneel omgaan met de baby's (steriliteit, warmte, gedempt licht...)
We hebben nadien nog ieder 2 bevallingen kunnen doen, waarvan één nog een stuit was! We hebben onze handgrepen goed kunnen oefenen, ook al is het niet altijd gemakkelijk!
Net voor we doorgingen was er nog een vrouw die op 6 cm was. Het was bijna shiftwisseling en de vroedvrouw heeft de vrouw doen persen zodanig dat de nachtshift het niet moest doen.
Gelukkig was ze niet gescheurd en had ze geen postpartumbloeding!
De vroedvrouwen hebben de baby 13 minuten moeten reanimeren. Het was een reanimatie à la n'importe quoi. De ballon ging niet zo goed en de vroedvrouw was niet gehaast voor de baby te reanimeren. Ze bleef de ballon gebruiken die niet werkte. We mochten ook geen commentaar geven omdat ze het beter weten dan eenders wie. Het hartslag van de baby was niet zo goed en de hartmassage ging pas van start na 7 minuten. De vroedvrouw riep er de pediater pas bij na de reanimatie.
De pediater stelde ook alle vragen aan ons over wat er allemaal gebeurd was omdat de dossiers nooit correct ingevuld zijn. Ook die baby ging op de neonatale dienst nadien.
 |
| Met de studenten :) |
 |
| Met de studenten :) |
 |
| Laten we creatief zijn. Als er geen mutsjes zijn, gebruiken we pampers :p |
 |
| Virginie met Baby Mehdi |
 |
| Myriam |
