Uitstap Fès

Zaterdag 4 april 2015

Deze ochtend hebben we samen met de andere groep de trein genomen richting Fès.
Het was de eerste keer dat we de trein namen en het avontuur begon al.
Onze trein kwam toe met mensen die zich vasthielden BUITEN de trein!
"Wat is dit?! Ils sont fou!" Was onze eerste reactie.
Geen andere keus om de volgende te wachten.
Gelukkig was er nog plaats BINNEN in de volgende trein :)

Aangekomen in Fès konden we genieten van het zeer mooi station met het gebergte er net achter.

We hebben de souk bezocht die zich net achter de bekende deur "Bab Boujloud" bevindt.
In de souk was er een subliem moskee. Spijtig genoeg mochten enkel de moslims dit bezoeken.
De mensen in de souk zijn heel aantastelijk en laten de toeristen niet met rust.
Ze willen ons telkens 'helpen' voor de weg te tonen en dergelijke.
Maar helpen is voor hen centjes verdienen :/

Na ons parcours in het doolhof souk zijn we de stad gaan bezoeken.
Zo veel hebben we niet kunnen genieten van de stad omdat het al tijd was voor de trein te nemen richting Meknès.

Station van Fès

Gebergten naast het station

La porte Bab Boujloud


Souk





Vrijdag is het weeral couscousdag

Vrijdag 3 april 2015

We werden deze namiddag uitgenodigd bij Ouassila voor de couscous.
Ouassila is een vroedvrouw waarmee we ons goed verstaan.
Ze werkt samen met Leila en zijn super vriendelijk en attent tegenover de patiënten.
Ze proberen ook telkens de fysiologie van de arbeid op te volgen, wat ons vooral aanstaat.

Ze vertelde ons dat er een 10 tal jaren geleden veel multipara's waren met tot 10 kinderen per gezin.
Nu is dit verminderd tot groot maximum 5 kinderen per gezin.
Vrouwen kennen de neveneffecten van heel veel kinderen baren en weten dat het meer risico's inhoudt.

Tijd voor te eten.
Eerst was er de couscous die overheerlijk was!
Nadien volgde het fruit en we eindigden met de thee en de lekkere gebakjes.
Mmmh het was super lekker!
Bedankt Ouassila voor deze lekkere middagmaaltijd en voor de kilootjes erbij :p

's Avonds hebben we de meisjes van de andere groep uitgenodigd voor een spaghetti avond.
Nu iedereen zijn 40 bevallingen heeft bereikt, is het tijd voor dit te vieren! :)

Ouassila :)


Ouassila



Tout et n'importe quoi!

Zondag 29 maart 2015

Deze morgen hebben we met een nieuwe groep vroedvrouwen gewerkt.
we mochten al onmiddellijk beginnen met een bevalling. Een stuit!
Het was een 5de kind voor de vrouw.
De bevalling verliep vlotjes, maar de vroedvrouw vertrouwde ons precies niet.
Het was een bevalling met 4 handen en ze zei telkens dat we moesten wachten dat ze haar handeling gedaan had eens we de baby wouden aanraken.
Op de reanimatietafel merkten we dat de baby een caput succedaneum had (= bloedophoping op het hoofd) en laag ingeplante oren met oogafwijkingen en een dikke tong.
We vermoeden Trisomie 21.
We riepen er de vroedvrouw bij die ons zei ''il est normale'' en ze was weer weg.
Voor de zekerheid halen we er een andere vroedvrouw bij die ons zei dat het inderdaad om een mongooltje ging.
Er werd niets gerapporteerd aan de mama over de situatie van haar baby.
Voor ons was het de eerste keer dat we zo'n situatie meemaakten.
In Marokko maakt het niets uit of het om een gehandicapt kindje gaat of een normaal kindje.
De ouders houden zoizo de baby bij en voor hen betekent dit ''de wil van God''.

Verder in de voormiddag hebben we nog 2 bevallingen kunnen doen die vlot zijn verlopen, zonder episiotomie en zonder scheur. Dus ook zonder hechting.

Na een middagpauze waar we van de zon en 25 graden hebben kunnen genieten, gingen we terug aan de slag.

De namiddag was zeer hectisch.
De studenten zeggen ons dat er een stuitbevalling was en wij mochten het doen.
Na de geboorte van de eerste baby zei de vroedvrouw ''voila, c'est le premier''.
We vielen uit de lucht en vroegen haar ''hoezo?!'' Toen antwoordde ze dat het om een tweeling ging.
(Hier wordt niets doorgebriefd waardoor we ook nooit niets op voorhand weten van de vrouwen).
Maar de baby's gingen niet zo goed. Het waren prematuren van 31 weken en het was een twin to twin syndroom (= 1 baby is groter dan de andere). één baby woog 1 kg 050 en de andere baby woog 725 gr.
We hebben de twee baby's moeten aspireren en balloneren. Nadien zijn ze op de neonatale dienst terechtgekomen waar ze heel veel materiaal hebben en professioneel omgaan met de baby's (steriliteit, warmte, gedempt licht...)

We hebben nadien nog ieder 2 bevallingen kunnen doen, waarvan één nog een stuit was! We hebben onze handgrepen goed kunnen oefenen, ook al is het niet altijd gemakkelijk!

Net voor we doorgingen was er nog een vrouw die op 6 cm was. Het was bijna shiftwisseling en de vroedvrouw heeft de vrouw doen persen zodanig dat de nachtshift het niet moest doen.
Gelukkig was ze niet gescheurd en had ze geen postpartumbloeding!
De vroedvrouwen hebben de baby 13 minuten moeten reanimeren. Het was een reanimatie à la n'importe quoi. De ballon ging niet zo goed en de vroedvrouw was niet gehaast voor de baby te reanimeren. Ze bleef de ballon gebruiken die niet werkte. We mochten ook geen commentaar geven omdat ze het beter weten dan eenders wie. Het hartslag van de baby was niet zo goed en de hartmassage ging pas van start na 7 minuten. De vroedvrouw riep er de pediater pas bij na de reanimatie.
De pediater stelde ook alle vragen aan ons over wat er allemaal gebeurd was omdat de dossiers nooit correct ingevuld zijn. Ook die baby ging op de neonatale dienst nadien.

Met de studenten :)

Met de studenten :)

Laten we creatief zijn. Als er geen mutsjes zijn, gebruiken we pampers :p

Virginie met Baby Mehdi 

Myriam






Bezoekje in Meknès

Zaterdag 28 maart 2015

Na twee weken slecht weer, hebben we eindelijk een uitstap kunnen plannen.
Samen met twee Marokkaanse studenten (Fadwa en Ikram), die ondertussen goede vriendinnen zijn geworden, zijn we Meknès gaan bezoeken.
Ze hebben de gids gespeeld en ons de mooiste plekjes van de stad getoond.
Na 50 minuten stappen, wat voor hen ''ce n'est pas loin, 5 minutes à pied'' was, zijn we eindelijk aangekomen.

Eerst hebben we een wandeling rond een vijver gedaan (Bassin de l'Agdal/ Souani) die omgeven is met typische Marokkaanse muren en de jaarlijkse wereldberoemde ''Salon de l'agriculture Marocain''.
Mensen komen wereldwijd voor het salon te bezoeken.
Het water van de vijver wordt gebruikt voor de grote tuinen van het paleis te besproeien.
De wandeling was heerlijk met de warme zon!

Van daar zijn we een gevangenis gaan bezoeken ''La prison de Kara''.
En als jullie zich de vraag afstellen of er gevangenen waren?! Het antwoord is neen :p
De gevangenis werd gebruikt in de 17de eeuw en is ondergronds gebouwd zodat de mensen in de stad niet wisten dat er gevangenen waren. De stadsmensen zouden hen kunnen helpen voor hen te bevrijden.
Er was niets speciaals te zien  aan de gevangenis, buiten grote, koude en donkere ruimten. Er was geen enkele cel te zien en amper daglicht dat zichtbaar was door middel van een ventilatie systeem in het plafond.
Deze werden pas in 1952 gebouwd, als de gevangenen er niet meer waren. (We hebben het nut hiervan niet zo goed begrepen :p)
In de tijd waren ze met 60 000 gevangenen, waarvan 20 000 Marokkanen en 40 000 andere, (piraten, bandieten, Italianen, Portugezen...) allemaal op elkaar opgestapeld.
Het zijn ook de gevangenen die de typische stadsmuren hebben gebouwd.
Nut van de stadsmuren is het koninklijk paleis te beschermen.
Ook hebben ze ondergrondse tunnels gebouwd, waar ze gebruik van maakte om eten te onderhandelen.

Het voorlaatste wat we zijn gaan bezoeken was het graf van Moulay Ismaël.
Moulay Ismaël was een koning in de 17de eeuw.
Zijn graf bevindt zich in een super mooi moskee dat open is voor iedereen.
Enige plaats waar geen moslims binnen mogen was het graf. Maar we hadden er wel een zicht op van ver.
Er waren 4 graven te zien. Naast hem waren zijn vrouw en twee van zijn kinderen.

We eindigden de rondleiding à ''La place Lahdim'' en ''La porte Bab Mansour''.
La Porte Bab Mansour is een grote deur die het koninklijk paleis omgeeft.
La place Lahdim is een plaats waar veel animatie is; dansende mensen, djembe, slangen, muziek...
's Avonds is dit een zeer levende plaats.
Er net naast bevindt zich de bekende grote souk, waar van alles terug te vinden is; babouchkes, traditionele kleedjes, souvenirs, typische Marokkaanse decoratie en dergelijke.
Omdat het zaterdag was, was er net heel veel volk. Hier moeten we opletten omdat er veel pickpockets zijn.
Gelukkig zijn we met al ons gerief thuis toegekomen :)

Le bassin l'Agdal/ Souani


Le bassin l'Agdal/ Souani & Le salon de l'agriculture Marocain


Myriam & Virginie

Fadwa, Myriam & Ikram


La prison de Kara

La prison de Kara

La prison de Kara met de ventilatie opening dat wat daglicht in het gevangenis geeft

Het graf van Moulay Ismaël

Moskee waar Moulay Ismaël zich bevindt

Fadwa, Virginie & Ikram


La place Lahdim 's avonds

La place Lahdim overdag


La porte Bab Mansour

Babouchkes in de souk :p

Een eindeloze dag

Donderdag 26 maart 2015

Vandaag zagen we geen einde aan de dag.
Zoals gewoonlijk waren alle studenten aanwezig op de verloskamer.
Spijtig genoeg waren we met handen te veel omdat we tot 13 uur met een 30 tal studenten waren voor maar 2 bevallen vrouwen.

Ook de namiddag verliep niet vlotjes.
De Marokkaanse studenten waren er niet meer bij, maar toch was er onvoldoende werk voor ons 3.
De vroedvrouwen waren ook verbaasd dat er zo weinig vrouwen waren voor te bevallen.
Vooral dat er gewoonlijk vrouwen op de grond hun arbeid moeten doormaken omdat er onvoldoende plaats is voor iedereen (ook al is de verloskamer tamelijk groot).

Gelukkig konden we een interessante bijscholing in de namiddag volgen over pré-éclampsie en éclampsie.
Dit heeft ons ons een paar uurtjes bezig gehouden en vooral onze geheugen kunnen opfrissen!

We hoopten dat er vrijdag meer werk zou zijn, maar spijtig genoeg was het ongeveer hetzelfde scenario dan donderdag.
's Morgens was er geen enkele vrouw aanwezig, maar in de namiddag kwamen er 6 vrouwen tegelijk binnen.
Onze ogen vervormden zich in ''ieder twee bevallingen doen'' :D
Maar wat moest voorvallen, viel voor. Ze bevielen alle 6 tegelijk :(
We zijn toch blij dat we elk één bevalling hebben kunnen doen.

Enkele foto's van het ziekenhuis: Hôpital mère enfant Pagnon


Hôpital mère enfant Pagnon


Hôpital mère enfant Pagnon

Hôpital mère enfant Pagnon

Uitzicht vanuit het ziekenhuis

Uitzicht vanuit het ziekenhuis